Πρώτη συνεδρία της εβδομάδας ήταν με μία κυρία 77 ετών με αφασία εκπομπής μετά από ΑΕΕ και κινητικά προβλήματα. Αγαπάει τη μαγειρική κι έτσι της έδειξα πώς να χρησιμοποιεί τον πίνακα εναλλακτικής επικοινωνίας που της έφτιαξα για να καθοδηγεί τη φροντίστριά της ώστε να μαγειρεύουν μαζί. Μου υποσχέθηκε πως θα φτιάξουν κέικ για να φάμε μαζί με τον καφέ την επόμενη φορά.
Δεκατιανό έφαγα μαζί ένα μπουγατσάκι 2,6 ετών που κάνει θεραπεία σίτισης, με τη γιαγιά και την αδερφή του. Δοκίμασε για πρώτη φορά σε κομμάτια βραστό αυγό, ανθότυρο και μπανάνα ενώ έχει περιορίσει τις αλεσμένες τροφές. Μπράβο στη γιαγιά!
Έπειτα επισκέφθηκα έναν κύριο 68 ετών, επαγγελματία σε απαιτητικό κλάδο, που η Νόσος Parkinson δυσκολεύει την καθημερινότητά του σε επίπεδο φωνής, κατάποσης και κίνησης. Άνθρωπος δυναμικός και αεικίνητος εργάζεται σε κάθε συνεδρία με πολλή θέληση. Ζήτησε ακόμη περισσότερες ασκήσεις για να δουλεύει μόνος του τις ημέρες που δεν τον επισκέπτομαι.
Τέταρτη επίσκεψη στο σπίτι ενός νέου ανθρώπου με ΚΕΚ. Βιώνει άσχημες ψυχοσυναισθηματικές μεταπτώσεις και πολλές φορές δεν έχει όρεξη για θεραπεία αλλά για συζήτηση μόνο. Μέσα από την συζήτηση κατάφερε για πρώτη φορά να διατηρήσει το ίδιο θέμα για έξι εναλλαγές. Φεύγοντας μου είπε πως σκέφτεται να βγει έξω για καφέ με έναν φίλο του. Έχει να βγει για καφέ τρία χρόνια.
Η 86χρονη κυρία με την άνοια ήταν ιδιαιτέρως χαρούμενη εκείνη την ημέρα. Μίλησε με τον γιο της στο τηλέφωνο και θυμόταν να μου πει όσα είπαν. Εξήγησα στον σύζυγό της πώς και γιατί επιδεινώνεται η κατάποσή της. Με παρακολουθούσε αμίλητος και βουρκωμένος.
Αυτή την εβδομάδα αποχαιρέτησα δύο μικρούλες θεραπευόμενες στο γραφείο. Η πρώτη κατάφερε να περιορίσει τις δυσρυθμίες που έκανε και η δεύτερη πλέον έχει κατακτήσει τα γλωσσικά αναπτυξιακά ορόσημα της ηλικίας της. Εισέπραξα και δύο μεγάλες αγκαλιές :).
Γνώρισα κι έναν μικρούλη λίγο πριν τα 5 που μου ζήτησε να μάθει το σ γιατί όταν μεγαλώσει θέλει να γίνει Σπάιντερμαν. Συμφωνήσαμε εγώ να γίνω Μπάτμαν και μαζί να σώσουμε τον κόσμο.
Ένας άλλος μαθητής με ήπια φωνολογική διαταραχή δήλωσε πως δεν ήθελε να έρθει γιατί είναι καλοκαίρι ακόμη, λέει. Τελικά διέκρινε σωστά όλες τις λέξεις ενώ σκαρφαλώναμε εναλλάξ στα έπιπλα προσπαθώντας να μη μας πέσουν τα κουτιά που είχαμε στα κεφάλια μας. Γελάσαμε πιο πολύ από ποτέ.
Η εβδομάδα έκλεισε με μία συνεδρία μέσω skype με μία υπέροχη συνομήλική μου κυρία που εργάζεται και σπουδάζει στο εξωτερικό με υπνική άπνοια και στοματική αναπνοή που πλέον ολοκληρώνει τη θεραπεία της.
Όσο σύντομη κι αν φαντάζει η περιγραφή, πρόκειται τελικά για μία πολύ γεμάτη εβδομάδα με έντονες διακυμάνσεις. Οι περισσότεροι άνθρωποι πιστεύουν πως η δουλειά του λογοθεραπευτή αφορά στη διόρθωση του ρ και του σ, του τραυλισμού και της δυσλεξίας. Όμως δεν είναι έτσι. Είναι μια δουλειά σαν ουράνιο τόξο καθώς εργαζόμαστε με τον άνθρωπο ως ολότητα, πλήρη και πολυσύνθετο όπως είναι, σε κάθε έκφανση της ζωής του.
Όταν αποφάσισα να γίνω λογοθεραπεύτρια, στην πραγματικότητα δεν ήξερα τι ακριβώς σήμαινε. Κανείς δεν με προετοίμασε για την επένδυση ενέργειας, χρόνου, συναισθήματος που θα απαιτούσε και τελικά χαίρομαι γι' αυτό. Αν ήξερα μπορεί τελικά να μην το επέλεγα και να έχανα όλη αυτή την πληρότητα που σου δίνει μόνο η ανθρώπινη αλληλεπίδραση και η ικανοποίηση πως ναι, κάνεις κάτι καλό, βελτιώνεις τη ζωή ενός ανθρώπου ένα βήμα τη φορά είτε στρώνοντας την αφετηρία, είτε διεκολύνοντας την πορεία, είτε εξομαλύνοντας το τέρμα.
Και είναι περίεργο αλήθεια, να είναι δύσκολο για μένα να βρίσκομαι ανάμεσα σε ανθρώπους αλλά να είναι εκείνοι που γεμίζουν χρώμα τη ζωή μου. Και νιώθω απέραντη ευγνωμοσύνη απέναντι σε όλους εκείνους με εμπιστεύονται καθημερινά, ανοίγουν το σπίτι τους, τον εαυτό τους και μου επιτρέπουν να γίνω κομμάτι της ζωής τους βελτιώνοντας αυτό που άλλοτε μικρό και άλλοτε μεγάλο μπορεί να αλλάξει μια ζωή.
Ή και περισσότερες από μία.
Ευαγγελία Δ. Σούπη
Λογοθεραπεύτρια
Κομνηνών 39 και Χασιώτη
Ιωάννινα
evageliasoupi@gmail.com
