Μαμά και μπαμπά τα πάτε μια χαρά.

Το τελευταίο διάστημα συζητώ συχνά με γονείς που δυσκολεύονται να φιλτράρουν τον διαρκή βομβαρδισμό πληροφοριών από τα κοινωνικά δίκτυα και αναφέρουν πως νιώθουν ενοχές, άγχος και ένα διαρκές αίσθημα ανεπάρκειας. Ο χρόνος, τα χρήματα, οι αντοχές δε φτάνουν. Γονείς που ειλικρινά θέλουν να κάνουν το καλύτερο μα τελικά πέφτουν στην παγίδα του “όλα ή τίποτα.”

Οι ειδικοί τονίζουμε τη σημασία της θετικής αλληλεπίδρασης με τα βρέφη και τα νήπια, τα αναπτυξιακά τους ορόσημα, τη σημασία του παιχνιδιού δίνοντας έμφαση στον περιορισμό των οθονών. Όλα αυτά δεν είναι έμμεση κριτική στο γονεϊκό πρότυπο αλλά μια δημόσια απόκριση στις συχνές απορίες που μας τίθενται (τουλάχιστον σε εμένα, υποθέτω και στους υπόλοιπους ειδικούς) καθημερινά. Αυτή η “καθοδήγηση”, η άτυπη “συμβουλή” (πείτε το όπως θέλετε) δεν θα πρέπει να ερμηνεύεται ως “αφού δεν μπορώ να κάνω αυτό, δεν θα κάνω τίποτε άλλο”.

Τα βρέφη, τα παιδιά αναπτύσσονται ομαλά μέσα σε ένα πλαίσιο φροντίδας και προσοχής από τους φροντιστές τους. Λατρεύουν να αλληλεπιδρούν μαζί σας, να κοιτούν το πρόσωπό σας, να συνδέονται μαζί σας. Είστε ό,τι χρειάζονται περισσότερο από κάθε τι στον κόσμο αυτό.

Αλλά.

Αλλά κανείς δεν μπορεί να προσφέρει την αμέριστη προσοχή του όλο το εικοσιτετράωρο. Κανείς.

Και δεν πειράζει.

Παρομοίως τα παιδιά δεν χρειάζονται τις οθόνες. Υπάρχουν μια χαρά-και καλύτερα ακόμη- χωρίς αυτές.

Ωστόσο κάποιες φορές οι γονείς ίσως και να χρειάζονται αυτή τη βοήθεια. Πρέπει να πάνε στην τουαλέτα. Να κάνουν μπάνιο. Να τηγανίσουν. Να κάνουν ένα μικρό, τόσο δα διάλειμμα για να μην καταρρεύσουν. Και αυτό είναι εντάξει.

Είναι δύσκολο να είσαι γονιός. Και γίνεται ακόμη πιο δύσκολο όταν ποτέ δεν καταφέρνεις να φτάσεις τους πανύψηλους γονεϊκούς στόχους που έχεις θέσει (ή έχουν θέσει άλλοι για εσένα). Δεν είναι υγιές για κανέναν στην οικογένεια. Η τελειότητα στη γονεϊκότητα δεν είναι ρεαλιστικός στόχος. Κανένας δεν είναι τέλειος, όσο κι αν αυτό δείχνει. Κι αν είστε λίγο σαν εμένα θα υπάρχουν σίγουρα τρόποι (σε κάθε τομέα) που συνεχώς θα προσπαθείτε να γίνετε λίγο καλύτεροι. Εστιάστε λοιπόν σε αυτό.

Θέστε όρια στον χρόνο χρήσης οθονών για όλους, για τα παιδιά και εσάς.

Ψάξτε στη μέρα σας να βρείτε χρόνο (από αυτό που μπορείτε να διαθέσετε) για να συνδεθείτε ενεργά με το παιδί σας. Πέρα από μαθήματα και υποχρεώσεις.

Έχετε τα μάτια ανοιχτά για ευκαιρίες που ταιριάζουν εσάς και στη δική σας οικογένεια για να κάνετε κάτι παραπάνω. Όσο μικρό κι αν είναι.

Τα πάτε μια χαρά.

Ευαγγελία Δ. Σούπη

Λογοθεραπεύτρια

Κομνηνών 39 και Χασιώτη

Ιωάννινα

evageliasoupi@gmail.com