Περίμενα πολλές ημέρες αυτό το βιβλίο και όπως φάνηκε, δικαίως. Ήταν κατακόκκινο σαν κεράσι γλυκό, σαν ζεστή καρδιά. Δύο μικρά χέρια το άρπαξαν από τα δικά μου με την αθέλητη ζωηρή αναίδεια του νηπίου και το ξεφύλλισαν αχόρταγα. "Νιάου! Νιάου! Νιάου!" Η γελαστή φωνή γέμισε τον χώρο. Εγκρίθηκε!
Ένα κορίτσι και ένα κουμπάκι. Ένα κορίτσι χωρίς το κουμπάκι. Είναι άραγε τόσο σημαντική η παρουσία ενός κόκκινου κουμπιού στη ζωή ενός κοριτσιού;
Ξέχασες;
Είναι το πιο σημαντικό πράγμα.
Η μικρή Λουίζα ξέρει. Ξέρει πως το κουμπάκι της ενώνει αυτά που πέρασαν και αυτά που έρχονται. Αυτά που χάσαμε και αυτά που θα γεμίσουν το κενό τους. Το κουμπάκι είναι εκείνο που βοηθά να κρατήσουμε τη ζεστασιά μέσα και κουμπώνει την πολυπόθητη αγκαλιά.
Το κόκκινο κουμπάκι της μικρής της Λουίζας βρίσκει το δρόμο για την απέραντη παιδική ψυχή όπου την αγγίζει με ποιητική τρυφεράδα. Οι εικόνες μοιάζουν να κρατιούνται χέρι χέρι, σελίδα σελίδα και χορεύουν με παιδιάστικη ζωηράδα μια ιστορία βγαλμένη από τα μέσα.
Η "Λουίζα. Το κόκκινο κουμπάκι" είναι ένας μικρός θησαυρός. Διαχρονικός και πολύτιμος. Μία κόκκινη, τρυφερή ιστορία που γεννά ευαισθησία και οικειότητα, νοσταλγία και περιέργεια, αγωνία και χαρά. Για όλα εκείνα τα σημαντικά στη ζωή. Για τα κόκκινα κουμπάκια των παιδιών.
Λουίζα. Το κόκκινο κουμπάκι. Της Σοφίας Πολίτου-Βερβέρη σε εικονογράφηση της Ζακλίν Πολενάκη. Από τις εκδόσεις Επόμενος Σταθμός.
ΥΓ. Έχει και γάτα!
Λογοθεραπεύτρια
Κομνηνών 39 και Χασιώτη
Ιωάννινα
evageliasoupi@gmail.com
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου