Οζίδια Φωνητικών Χορδών

Τα οζίδια είναι η πιο συχνή σε εμφάνιση καλοήθης κάκωση των φωνητικών χορδών σε παιδιά και ενήλικες. Πρόκειται για υπόλευκα εξογκώματα που εμφανίζονται αμφοτερόπλευρα συνήθως στις άκρες των φωνητικών χορδών και είναι αποτέλεσμα του συνεχούς τραυματισμού του λάρυγγα και της κακής χρήσης φωνής (κραυγές, φωνές, ομιλία σε θορυβώδες περιβάλλον, βήχας, συχνός καθαρισμός λαιμού κλπ). Εμφανίζονται πιο συχνά σε παιδιά, γυναίκες, κωφά παιδιά, τραγουδιστές,  παρουσιαστές, δασκάλους (επαγγελματίες χρήστες φωνής).

Τα οζίδια στην πλειονότητά τους εντοπίζονται σε συγκεκριμένο σημείο στις φωνητικές χορδές (όπου εκείνες εφάπτονται). Σε πρώιμα στάδια μπορεί να σχηματιστεί ένα μόνο μικρό οζίδιο με μάζα μαλακή και εύπλαστη που μπορεί να προκαλέσει ελάχιστη δυσκολία κατά την φώνηση. Αμφοτερόπλευρα συμμετρικά οζίδια συνήθως εντοπίζονται σε ασθενείς που επιδεικνύουν χρόνια κακή χρήση φωνής, είναι πιο ινώδη με μεγαλύτερη πυκνότητα ανελαστικών ινών, μεγαλύτερα σε μέγεθος ή μικρότερα και πιο εστιασμένα. Η γλωττιδική σχισμή έχει σχήμα που προσομοιάζει σε κλεψύδρα και δεν επιτρέπται η πλήρης προσαγωγή των φωνητικών χορδών.

 Από αυτήν την ελλιπή εφαρμογή των φωνητικών χορδών προκαλείται διαφυγή αέρα κατά τη φώνηση. Η φωνή ακούγεται βραχνή, επίπεδη, με χαμηλό ύψος και ακατάλληλη αντήχηση. Οι ασθενείς με οζίδια συχνά αναφέρουν ότι πρέπει να καθαρίζουν τον λαιμό τους συνέχεια και αισθάνονται ότι υπάρχει βλέννα ή κάποιο ξένο αντικείμενο στο λαιμό. Παρατηρούν ότι η φωνή τους χειροτερεύει όταν μιλούν συνεχώς, καθώς μπορεί όταν ξυπνούν το πρωί να έχουν φυσιολογική φωνή αλλά όσο περνά η μέρα η φωνή τους αλλάζει και παρουσιάζεται δυσφωνία. Στην πραγματικότητα η συνεχής χρήση φωνής, το τραγούδι, μαζί με συμπεριφορές κατάχρησης (βήχας, κραυγές) οδηγούν σε ταχεία επιδείνωση της κατάστασης.
Σε οζίδια πρώιμων σταδίων συνήθως προτείνεται φωνοθεραπεία: εντοπίζεται η κακή φωνημική συμπεριφορά, περιορίζεται η κατάχρηση φωνής, χρησιμοποιούνται οι κατάλληλες μέθοδοι που διευκολύνουν την παραγωγή φωνής με ευχέρεια και άνεση, εντοπίζεται η κατάλληλη προσέγγιση για τον ασθενή που λειτουργεί καλύτερα ως τρόπος εξάσκησης. Χρησιμοποιούνται κυρίως ασκήσεις προσαρμοσμένες στις ανάγκες κάθε ασθενή και συνήθως περιλαμβάνουν πρακτικές περιορισμού της κατάχρησης, εγκατάσταση νέου ύψους φωνής, μείωση των επιπτώσεων της έντασης από τη γλωττιδική υπερλειτουργικότητα. Οι πρακτικές αυτές εφαρμόζονται στα πλαίσια ενός ατομικού θεραπευτικού προγράμματος κάτω από την καθοδήγηση λογοθεραπευτή ειδικευμένου στις διαταραχές φωνής.
Χειρουργική θεραπεία συστήνεται μόνο εάν και μετά από συντηρητική θεραπεία δεν υποχωρήσουν τα οζίδια. Η επέμβαση γίνεται με μικροχειρουργική τεχνική. Τις περισσότερες φορές εφαρμόζεται φωνοθεραπεία προ και μετά της χειρουργικής επέμβασης. Αυτό συμβαίνει γιατί με τη σωστή λογοθεραπευτική προσέγγιση μπορεί να περιοριστούν σε μάζα οι όζοι προ-εγχειρητικά και οι φωνητικές χορδές να υποστούν μικρότερη τομή. Επίσης, η φωνοθεραπεία είναι πολύ σημαντική και μετεγχειρητικά καθώς τα οζίδια έχουν την τάση να επανεμφανίζονται ακόμη και μετά την αφαίρεσή τους εάν συνεχιστεί ο τραυματισμός των φωνητικών χορδών από την κατάχρηση φωνής.

Ευαγγελία Δ. Σούπη
Λογοθεραπεύτρια 
Κομνηνών 39 και Χασιώτη
Ιωάννινα
evageliasoupi@gmail.com

Βιβλιογραφία

Boone D., McFarlane S., Von Berg Sh. (2005). The voice and voice therapy. USA: Pearson Education, Inc

Dworkin J., Meleca R., (1997). Vocal Pathologies-Diagnosis, Treatment and case studies. USA: Singular Publishing Group, Inc